Γεννήθηκε στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας το 1920. Πρόσφυγας της Μικρασιατικής Καταστροφής, φοίτησε στο Κολέγιο Αθηνών με φροντίδα της Πηνελόπης Δέλτα. Σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ. Πήρε μαθήματα ζωγραφικής από τον Τσαρούχη και δήλωνε ως πρότυπά του τους Κόντογλου, Θεόφιλο και Παρθένη. Στην Κατοχή, κατατάχθηκε στην ΕΠΟΝ και εντάχθηκε στο αντάρτικο της Ευρυτανίας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη (1963). Ανήκε στον καλλιτεχνικό κύκλο των Γιάννη Μόραλη, Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Μάνου Χατζιδάκι, Νίκου Γκάτσου. Συμμετείχε σε πανελλήνιες εκθέσεις ζωγραφικής (1948, 1957), στο Διεθνές Φεστιβάλ Νεότητας της Μόσχας και στην Μπιεννάλε Σχεδίου στο Ταλεντίνο της Ιταλίας (1957). Δημοσίευσε κείμενα και σκίτσα σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής (Αυγή, Ελευθερία κ.ά.). Εικονογράφησε τον αγγλικό ταξιδιωτικό οδηγό της Ελλάδας “Fodor's Greece” (1975) και τα βιβλία «Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης» του Ν. Καζαντζάκη και «Βραδιάζει» του Θεοτοκά. Εξέδωσε τρία λευκώματα σκίτσων (1957, 1962, 1965). Από αυτά, η αιχμηρή κοινωνική σάτιρα «Οδός Ονείρων» ενέπνευσε στον Χατζιδάκι την ομώνυμη μουσική επιθεώρηση (1962). Το 1964 ίδρυσε το Θέατρο «Κιβωτός της Άμυ», στην Πλάκα, το οποίο έκλεισε η Χούντα των συνταγματαρχών το 1967. Ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία σε μουσικές επιθεωρήσεις του Χατζηδάκι, στο Εθνικό Θέατρο, σε παιδικά θέατρα κ.α. Την επταετία 1967-74 έζησε και εργάστηκε σε Κοπεγχάγη, Σκανδιναβικές χώρες, Κύπρο και Νέα Υόρκη. Παρουσίασε έργα του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Παρίσι, Νέα Υόρκη, Καζαμπλάνκα, Τόκυο κ.α.). Έργα του βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη / Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων κ.α. Υπήρξε μέλος του ΕΕΤΕ. Πέθανε στην Αθήνα, στις 26/5/1998. Για την ΕΛΣ σκηνογράφησε την όπερα Το καμπανάκι του Ντονιτσέττι (1974-75). // Τελευταία ενημέρωση βιογραφικού σημειώματος: Δεκέμβριος 2015 - Η κάτωθι εργογραφία είναι πλήρης.