Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μουσική στο Ωδείο Αθηνών με τις Λούλα Καλογερά-Μαύτα και Μαρίκα Καλφοπούλου. Το 1960 συνέχισε μουσικές σπουδές στη Βιέννη, με την Ελίζαμπετ Ράντο (τραγούδι) και τον Έρικ Βέρμπα (πιάνο). Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στη Λαϊκή Όπερα της Βιέννης (1961-1963). Διακρίθηκε αμέσως για την πλούσια φωνή, τη μουσικότητα και την υποκριτική του, και βραβεύτηκε στη Βιέννη και στο Βέλγιο. Τραγούδησε ως πρώτος βαθύφωνος στα γερμανικά λυρικά θέατρα του Βούππερταλ (έως το 1965), του Ντύσσελντορφ, όπου και ερμήνευσε 44 ρόλους (1967-1974), και του Κάσσελ (έως το 1976). Έκτοτε εμφανίστηκε σε πολλά διεθνή λυρικά θέατρα: Ρώμη, Παρίσι, Φλωρεντία, Ζυρίχη, Κολωνία, Μόναχο, Βερολίνο, Βρυξέλλες κ.α. Συνεργάστηκε με διάσημους αρχιμουσικούς (Ολιβιέρο Ντε Φαμπρίτις, Σέιτζι Οζάουα κ.α.) και με πλειάδα διακεκριμένων σκηνοθετών (Ζαν-Πιερ Πονέλ, Χάρρυ Κούπφερ κ.α.). Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει άνω των 65 ρόλων όπερας, καθώς επίσης και 25 ορατόρια και συμφωνικά έργα. Συνεργάστηκε επανειλημμένα με την ΚΟΑ, πραγματοποίησε ηχογραφήσεις και έπαιξε στον κινηματογράφο (Ορφέας, Κλωvτ Γκορέττα, 1985). Πέθανε στις 12/2/1999. Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε κατά την εικοσαετία 1975-1995, ερμηνεύοντας 25 ρόλους σε 43 παραγωγές και αναβιώσεις παραγωγών στο Ολύμπια και στο Ηρώδειο. Αρκετές εξ αυτών ήσαν πρώτες παρουσιάσεις έργων: Καταδίκη του Φάουστ, Άννα Μπολένα, Ο σικελικός εσπερινός, Αρραβωνιάσματα στο μοναστήρι, Θαυμαστή ανθώ του Σπύρου Σαμάρα, Κώστας Καρυωτάκης του Θεοδωράκη, Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας του Κούκου, Η στέψη της Ποππαίας [L’ incoronazione di Poppea]. Διακρίθηκε ως Ζαράστο (Ο μαγικός αυλός), Μπορίς Γκοντουνόφ, Μεφιστοφελής (Φάουστ), Φίλιππος Β΄(Ντον Κάρλο), Ντον Πασκουάλε, Ντάλαντ (Ο Ιπτάμενος Ολλανδός). // Τελευταία ενημέρωση βιογραφικού σημειώματος: Νοέμβριος 2015 - Η κάτωθι εργογραφία συμπληρώνεται.