Γεννήθηκε στη Τάντα Αιγύπτου ή στο Βόλο το 1915. Σπούδασε φωνητική με τον Κ. Τριανταφύλλου στο Εθνικό Ωδείο, αποφοιτώντας το 1937 και συνέχισε στο Παρίσι, τη Ρώμη και τη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου. Ανήκε στην αρχική ομάδα μονωδών της ΕΛΣ. Συμμετείχε αδιάλειπτα σε παραστάσεις της ΕΛΣ μέχρι την περίοδο 1953-1954. Το 1958 κλήθηκε να συμμετάσχει στην παραγωγή της όπερας Ιφιγένεια εν Ταύροις στο Ηρώδειο (ΕΛΣ, Φεστιβάλ Αθηνών). Τραγούδησε σε παραγωγές και αναβιώσεις περίπου είκοσι λυρικών έργων, δέκα εξ αυτών πρώτες αναβιβάσεις: Μαντάμα Μπαττερφλάι (Σουτζούκι), Κάρμεν (Κάρμεν), Το απόγεμα της Αγάπης του Βάρβογλη, Ο ζητιάνος φοιτητής, Ανατολή του Καλομοίρη (Αραπίνα), Ιφιγένεια εν Ταύροις, Μινιόν, Οι ταρτούφοι του Γιαγκάκη, Περουζέ του Σακελλαρίδη (Περουζέ), Οι γάμοι του Φίγκαρο (Κερουμπίνο), Η δύναμη του πεπρωμένου (Πρετσιοσίλλα). Υπήρξε διάσημη ως Κάρμεν. Εμφανίστηκε, επίσης, στις όπερες της Άγκυρας (Κάρμεν), του Βελιγραδίου και του Ζάγκρεμπ και έδωσε συναυλίες σε Μόσχα, Κωνσταντινούπολη και Αλεξάνδρεια. Συγκαταλέγεται στους πρώτους έλληνες μονωδούς που τραγούδησαν στην Ε.Σ.Σ.Δ μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Το 1955 έγινε μόνιμο στέλεχος της Όπερας του Ντύσσελντορφ, όπου τραγούδησε στις όπερες Ντον Κάρλο, Ο μαγικός αυλός, Η βαλκυρία κ.α. Την περίοδο 1955-1960 τραγούδησε Κερουμπίνο (Οι γάμοι του Φίγκαρο) στη Γερμανική Όπερα του Ρήνου και Έμπολι (Ντον Κάρλο) στην Κρατική Όπερα της Βιέννης. Από το 1966 δίδαξε στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Δίδαξε ορθοφωνία στη Θεατρική Σχολή του ΚΘΒΕ και φωνητική στο Δημοτικό Ωδείο Λάρισας (1982-1989). Πέθανε περί το 2000. Διασώζεται ηχητική και οπτική καταγραφή της ερμηνείας ως Ηρωδιάδα (Σαλώμη) σε παραγωγή της Κρατικής Όπερας της Βιέννης υπό τον Χανς Σβαρόφσκι (1960). // Τελευταία ενημέρωση βιογραφικού σημειώματος: Μάρτιος 2020 - Η κάτωθι εργογραφία συμπληρώνεται.