Οδυσσέας Δημητριάδης
Αρχιμουσικός, Συνθέτης
Γεννήθηκε στο Βατούμ Καυκάσου στις 7/7/1908. Ποντιακής καταγωγής. Σημαντικός εκπρόσωπος του σοβιετικού μουσικού πολιτισμού. Δεκάχρονος, άρχισε να μελετάει μουσική στη γενέτειρα του. Το 1926 γράφτηκε στο Ωδείο της Τιφλίδας. Αποκτώντας δίπλωμα σύνθεσης το 1930, έγινε καθηγητής στο Μουσικό Κολλέγιο του Σοκούμι (1930-1933). Συνέχισε με σπουδές διεύθυνσης ορχήστρας στο Ωδείο του Λένινγκραντ κοντά στους Αλεξάντερ Γκάουκ και Ίλυα Μούσιν (1933-1936). Το 1934 γνώρισε στο Λένινγκραντ τον Δημήτρη Μητρόπουλο. Υπήρξε αρχιμουσικός της Όπερας και καθηγητής στο Ωδείο της Τιφλίδας (1937-1965), καθώς επίσης αρχιμουσικός της Κρατικής Ορχήστρας της Γεωργίας (1947-1952). Διέθετε τεράστιο ρεπερτόριο: 60 όπερες και μπαλέτα, συμφωνικά έργα 70 συνθετών. Επί οκταετία διετέλεσε επικεφαλής αρχιμουσικός στο Θέατρο Μπολσόι, συμμετείχε σε διεθνείς περιοδείες και δίδαξε στο Ωδείο της Μόσχας (1965-1973). Διηύθυνε τις κορυφαίες σοβιετικές ορχήστρες της εποχής. Θήτευσε ως βασικός αρχιμουσικός της Γεωργίας και καθηγητής του Ωδείου της Τιφλίδας (1973-1991). Διετέλεσε Επίσημος Αρχιμουσικός των Ολυμπιακών Αγώνων Μόσχας και ενορχήστρωσε τον Ολυμπιακό Ύμνο του Σαμάρα (1980). Το 1958 ήρθε στην Ελλάδα ως αντιπρόεδρος του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου προωθώντας τις διεθνείς σχέσεις και τους Έλληνες συνθέτες. Συνέπραξε με όλες τις ελληνικές ορχήστρες. Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε την περίοδο 1975-1996, διευθύνοντας Ρέκβιεμ του Μότσαρτ και τις όπερες Ντάμα Πίκα, Ευγένιος Ονιέγκιν, Αρραβωνιάσματα στο Μοναστήρι, Μάκβεθ, Τραβιάτα, Μπορίς Γκοντουνόφ, Το δαχτυλίδι της μάνας και Η θαυμαστή ανθώ (Φλόρα Μιράμπιλις) του Σπύρου Σαμάρα σε δική του επανενορχήστρωση. Τού απονεμήθηκαν ο τίτλος του Καλλιτέχνη του Λαού της ΕΣΣΔ (1958), το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1996). Το 1998 του δόθηκε το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών και ανακηρύχτηκε Πρέσβης του Ελληνισμού. Πέθανε στις 28/4/2005. Διασώζεται πλήθος ανέκδοτων ηχογραφήσεών του.