Γεννήθηκε στο Ληξούρι Κεφαλονιάς στις 23/12/1902. Υπήρξε τελειόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας και ιστορίας της τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Πήρε βασικά μαθήματα βιολιού στο Ωδείο Αθηνών. Συνέχισε στο Κρατικό Ωδείο της Λειψίας σπουδάζοντας σύνθεση με τους Μαξ Λούντβιχ και Χέρμαν Γκράμπνερ και διεύθυνση ορχήστρας με τον Χ. Κόφλερ. Συνέχισε μουσικές σπουδές στη Βιέννη (1930-1931) και στη Βασιλεία κοντά στον αρχιμουσικό Φέλιξ Βάινγκαρτνερ (1931-1932). Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, διηύθυνε τη Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών (1932) και ακολούθως ίδρυσε την βραχύβια Νέα Συμφωνική Ορχήστρα. Το 1933 διορίστηκε καθηγητής στο Ελληνικό Ωδείο και βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Από το 1937 συμμετείχε στη διεύθυνση και από το 1967 ανέλαβε την πλήρη διεύθυνση του Ελληνικού Ωδείου (1967-1974). Υπήρξε διευθυντής ορχήστρας του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (1938-1954), ενώ το 1954 ίδρυσε το Γ΄ Πρόγραμμα μαζί με τον συγγραφέα Διονύση Ρώμα. Ως συνθέτης εντάσσεται στην ελληνική «Εθνική Σχολή». Έγραψε έργα ορχηστρικής και φωνητικής μουσικής, μουσικής δωματίου καθώς επίσης σκηνική μουσική για παραστάσεις αρχαίου δράματος. Συμμετείχε στην ιδρυτική ομάδα της ΕΛΣ. Στα 32 χρόνια συνεργασίας (1940-1972) διηύθυνε παραστάσεις 40 έργων σε 121 παραγωγές και αναβιώσεις παραγωγών. Υπήρξε βασικός εισηγητής των λυρικών έργων του Μότσαρτ. Διηύθυνε όλες τις ελληνικές και πολλές ξένες ορχήστρες. Διετέλεσε πρόεδρός της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών (1957-1980), του Εθνικού Συμβουλίου Μουσικής και της Εφορείας της Στέγης Καλών Τεχνών και Γραμμάτων. Υπήρξε μέλος κριτικών επιτροπών σε διεθνείς μουσικούς διαγωνισμούς σε Βαρκελώνη, Γενεύη, Τεργέστη, Βουκουρέστι, Σόφια και Μόσχα. Τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α΄ και τον Ταξιάρχη του Φοίνικα. Πέθανε στην Αθήνα το 1981. Ήταν πατέρας του σκηνοθέτη Σπύρου Ευαγγελάτου και της μεσοφώνου Δάφνης Ευαγγελάτου. // Τελευταία ενημέρωση βιογραφικού σημειώματος: Ιανουάριος 2017 - Η κάτωθι εργογραφία συμπληρώνεται.