Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940. Νέος μελέτησε βυζαντινή μουσική και τραγουδούσε ως μονωδός στη χορωδία του Αντώνιου Μπελούση στον ιερό ναό του Αγ. Παντελεήμονα. Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο με τη Μαρίκα Πολίτου και απέκτησε δίπλωμα μονωδίας το 1962 με Άριστα και χρηματικό βραβείο. Το 1960 προσλήφθηκε ως μονωδός στην ΕΛΣ και πρωτοεμφανίστηκε ως Ζαχαρίας [Ναμπούκκο/Nabucco] (Ηρώδειο, 1962). Έκτοτε, και μέχρι το 1995, διετέλεσε βασικός ερμηνευτής της ΕΛΣ, ερμηνεύοντας πρωταγωνιστικούς και βασικούς ρόλους βαθυφώνου σε περίπου 130 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών 37 λυρικών έργων, όπως: Σιμόν Μποκκανέγκρα [Simon Boccanegra], Αΐντα [Aida], Μπορίς Γκοντουνόφ, Μποέμ [La bohème], Μανόν Λεσκώ [Manon Lescaut], Τόσκα [Tosca], Τραβιάτα (Η παραστρατημένη) [La traviata], Αντρέα Σενιέ [Andrea Chénier], Μάκμπεθ [Macbeth], Ο κουρέας της Σεβίλλης [Il barbiere di Siviglia], Νόρμα [Norma] κ.ά. Εμφανίστηκε, επίσης, σε παραστάσεις στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών: Τουραντότ [Tourandot] (1969), Αΐντα [Aida] (1972, 1991), Ο σικελικός εσπερινός [I vespri siciliani] (1978), Ο τροβαδούρος [Il trovatore] (1982). Συμμετείχε στις πρώτες παρουσιάσεις από την ΕΛΣ των έργων Ντάμα Πίκα (1962-63), Ερνάνης [Ernani] (1963-64), Ο μαγικός αυλός [Die Zauberflöte] (1968-69), Ο έρωτας για τα τρία πορτοκάλια (1966-67), Το κρίνο στ’ ακρογιάλι, Ηρώ και Λέανδρος (1970-71), Ο ελεύθερος σκοπευτής [Der Freischütz], Ευγένιος Ονιέγκιν (1965-66), Ο πρόξενος [The consul] (1975-76), Σόου μπόουτ [Show boat] (1973-74). Τραγούδησε σε ρεσιτάλ και συναυλίες συμφωνικής μουσικής σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη κ.α. Από το 1979 και επί σειρά ετών ήταν πρόεδρος του Σωματείου Μονωδών της ΕΛΣ και κατά την περίοδο 1982-83 διετέλεσε μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου.