Γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, στις 19/3/1921. Το πραγματικό του όνομα ήταν Λέοναρντ Κάιζερ. Σπούδασε στην Ακαδημία Φωνητικής Τέχνης της Φιλαδέλφειας και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη σχολή όπερας της Σκάλας του Μιλάνου. Εξειδικεύτηκε στους προέχοντες ρόλους τενόρου του ιταλικού και γαλλικού ρεπερτορίου. Το 1959 πρωτοεμφανίστηκε στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου (Κόβεντ Γκάρντεν), ως Κάνιο στην όπερα Παλιάτσοι [Pagliacci]. Στον ίδιο ρόλο εμφανίστηκε το 1961 στην Όπερα του Άμστερνταμ, γεγονός που, σε συνδυασμό με τη δημιουργία οικογένειας, αποτέλεσε εφαλτήριο για σημαντική σταδιοδρομία στην Ολλανδία. Επίσης εμφανίστηκε, μεταξύ άλλων, στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης ως Ντον Ζοζέ [Κάρμεν/Carmen] (1961), στη Μεγάλης Όπερας της Φιλαδέλφειας ως Οθέλλος [Otello] (1962), στην Όπερα του Ελσίνκι ως Σαμψών [Σαμψών και Δαλιδά/Samson et Dalila] (1962), στην Όπερα του Τελ Αβίβ ως Καλάφ [Τουραντότ/Turandot] και Ντον Ζοζέ (1962), στο λυρικό θέατρο του Άουγκσμπουργκ ως Οθέλλος (1968), στην Κρατική Όπερα της Βιέννης ως Οθέλλος και Κάνιο. Εμφανίστηκε επίσης σε Αυστρία, Βέλγιο και Ελβετία. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του συνεργάστηκε με σημαντικούς τραγουδιστές, όπως ο Τίτο Γκόμπι και η Μαρία Κάλλας. Πολύ νωρίς αφιερώθηκε στη διδασκαλία και ανέπτυξε μία μέθοδο που φέρει το όνομά του, η οποία χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του τραυλισμού και άλλων φωνητικών προβλημάτων. Είχε συμμετάσχει στην ηχογράφηση της όπερας Λουτσία ντι Λαμμερμούρ [Lucia di Lammermoor], με τη Μαρία Κάλλας στον ομώνυμο ρόλο. Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε άπαξ, ερμηνεύοντας τον ρόλο του Μανρίκο [Ο τροβαδούρος/Il trovatore] (1963/64). Απεβίωσε στο Άμστερνταμ, στις 17/5/1992.