Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1889 και απεβίωσε στην Αθήνα το 1986. Σπούδασε οικονομικά στη Λωζάννη και εργάστηκε στη Λαϊκή Τράπεζα (1920-54). Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε ως ηθοποιός, αρχικά, στον Σύλλογο Ερασιτεχνών (1910-17) και, ακολούθως, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών (1918-19). Η πρώτη του επαγγελματική ενδυματολογική δουλειά πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την Εύα Πάλμερ και αφορούσε τα κουστούμια για την παράσταση του Οιδίποδα τύραννου του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Φώτου Πολίτη (Θέατρο Ολύμπια, 1919). Το διάστημα 1919-31, συνεργάστηκε ως ενδυματολόγος με το Θέατρο Τέχνης του Σπύρου Μελά, την Ελευθέρα Σκηνή της Μαρίκας Κοτοπούλη, τον θίασο Αιμίλιου Βεάκη-Κατίνας Παξινού-Αλέξη Μινωτή και άλλους θιάσους. Κατά το διάστημα 1931-66 ήταν αποκλειστικός ενδυματολόγος του Εθνικού Θεάτρου και στενός συνεργάτης του σκηνογράφου Κλεόβουλου Κλώνη. Με το Εθνικό Θέατρο συνεργάστηκε σποραδικά και αργότερα. Ο όρος «ενδυματολόγος» εισήχθη στο ελληνικό θέατρο ειδικά για τον Αντώνη Φωκά. Παρ’ ότι αυτοδίδακτος, εμπειρικός καλλιτέχνης, σχεδίασε κοστούμια για περίπου 250 έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου και άφησε τη σφραγίδα του στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου με τις ενδυματολογικές δημιουργίες του για το αρχαίο δράμα. Τιμήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου του Α΄ (1939) και με το Αργυρό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών (1978). Κατά την περίοδο 1939-92 συνεργάστηκε με την ΕΛΣ σχεδιάζοντας κοστούμια για περίπου 15 παραγωγές όπερας και οπερέτας όπως: Η νυχτερίδα, Βοκκάκιος, Η εύθυμη χήρα, Κάρμεν, Νόρμα, Μια νύχτα στη Βενετία, Τζουντίττα, Τραβιάτα, Η πριγκίπισσα της Τσάρντας, Ο τροβαδούρος κ.ά.