Νίκος Γρηγορόπουλος
Μονωδός, Τενόρος
Γεννήθηκε στην Αρναία Χαλκιδικής το 1929.Σπούδασε μονωδία στο Ελληνικό Ωδείο, απ’ όπου απεφοίτησε το 1966. Σπούδασε, επίσης, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες, ενώ διετέλεσε επί σειρά ετών ιεροψάλτης. Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε ως βασικός ερμηνευτής κατά το διάστημα 1957/80, τραγουδώντας πρωταγωνιστικούς και βασικούς ρόλους σε εννιά οπερέτες και ένα μιούζικαλ, σε περισσότερες από 45 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών. Πρωτοεμφανίστηκε στην οπερέτα Μαντάμ ντε Πομπαντούρ δίπλα στην Ανθή Ζαχαράτου. Στη συνέχεια, ερμήνευσε ρόλους στα έργα Η πριγκίπισσα της τσάρντας (ως Έντβιν) και Η κοντέσσα Μαρίτσα (ως Τασσίλο) του Έμμεριχ Κάλμαν, Μια νύχτα στη Βενετία (Δούκας του Ουρμπίνο) και Η νυχτερίδα (ως Φάλκε) του Γιόχαν Στράους υιού, Ορλόφ του Μπρούνο Γκρανιχστέντεν (ως Αλέξανδρος Αλεξάνδροβιτς), Τσάρος και ξυλουργός του Άλμπερτ Λόρτσινγκ (ως Πρεσβευτής της Γαλλίας), Ο σοκολατένιος στρατιώτης του Όσκαρ Στράους (ως Ταγματάρχης Αλέξης), Η Βικτώρια και ο ουσάρος της του Άμπρααμ Πάουλ (ως Στέφαν Κολτάι), Το σπίτι των τριών κοριτσιών των Φραντς Σούμπερτ και Χάινριχ Μπερτέ (ως Βαρώνος Σόμπερ), Σόου Μπόουτ του Τζέρομ Κερν (ως Ράβεναλ, επαγγελματίας χαρτοπαίχτης), καθώς και Ο βαφτιστικός του Θεόφραστου Σακελλαρίδη (ως Πέτρος Χαρμίδης). // Τελευταία ενημέρωση βιογραφικού σημειώματος: Απρίλιος 2019 - Η κάτωθι εργογραφία είναι πλήρης.