Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906. Γιος του ιδιοκτήτη του θεάτρου Ολύμπια Ν. Καραντινού. Σπούδασε αρχικά στη θεατρική σχολή του Ελληνικού Ωδείο με δάσκαλο το Νικόλαο Παπαγεωργίου. Στη συνέχεια σπούδασε αγωγή του προφορικού λόγου στη Γερμανία και ήταν μέλος του συλλόγου των καθηγητών της αγωγής λόγου. Με την παραπάνω ιδιότητα εργάστηκε τα επόμενα χρόνια ως καθηγητής στη Μαράσλειο Σχολή και στο Δημοτικό Πρότυπο Σχολείο Αθηνών. Το 1934 εκδόθηκε η μελέτη του Η αγωγή του λόγου. Παράλληλα προς τις σπουδές του στη Γερμανία, παρακολούθησε τα θεατρικά δρώμενα κατά τον μεσοπόλεμο σε Γαλλία, Αυστρία και Γερμανία. Το 1933 ίδρυσε και διηύθυνε τη Νέα Δραματική Σχολή. Παράλληλα, ανέπτυξε δράση στη δημοσιογραφία. Μετά το 1937 εργάστηκε ως θεατρικός κριτικός στα Νεοελληνικά Γράμματα, εξέδωσε την ολιγόμηνη περιοδική έκδοση Θέατρο (1938) και συμμετέσχε στη συντακτική ομάδα του περιοδικού εικαστικών τεχνών Το τρίτο μάτι. Το 1936 συμμετέσχε στη βραχύβια Κοινωνία Θεατρικής Συνεργασίας. Η κύρια, όμως, θεατρική του δραστηριότητα συντελέστηκε κατά την κατοχική και μεταπολεμική περίοδο. Τότε συνεργάστηκε με το Θέατρο Αθηνών (1942/43), το Εθνικό Θέατρο (1943/46 και 1951/53) και την Αττική Σκηνή (1946). Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε άπαξ, σκηνοθετώντας την όπερα Ο Πρωτομάστορας, στην παράσταση όπου η Μαρία Κάλλας υποδύθηκε την Σμαράγδα (Ηρώδειο, 1944). Διετέλεσε διευθυντής στη Σχολή Θεάτρου του μορφωτικού συλλόγου Αθήναιον (1947/50), καθηγητής της αγωγής του προφορικού λόγου στη Σχολή Μετεκπαιδευομένων Δασκάλων του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώτος καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (1961/67) και διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (μετά το 1967). Σημαντική ήταν η συμβολή του στην ελληνική ραδιοφωνία, όπου εισήγαγε, ως προϊστάμενος εκπομπών, ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων. Απεβίωσε το 1979. // Τελευταία ενημέρωση βιογραφικού σημειώματος: Μάρτιος 2020 - Η κάτωθι εργογραφία είναι πλήρης.