Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1915. Σε μικρή ηλικία ξεκίνησε μαθήματα χορού στις σχολές Κούλας Πράτσικα, Μαρί Ραϋμόν και Έμμυς Σπεκ-Μελισσηνού στην Αθήνα, καθώς και μαθήματα πιάνου με την Ήβη Πανά. Συνέχισε με τετραετείς σπουδές στην Ευρώπη στις σχολές της Γκρετ Παλούκκα και της Βέρα Μάλκε (Δρέσδη), καθώς επίσης κοντά σε κορυφαίους χορογράφους όπως οι Χάραλντ Κρόιτσμπεργκ, Μέρυ Βίγκμαν, Μπρονισλάβα Νιζίνσκα και Αγκριππίνα Βαγκάνοβα. Πρωτοεμφανίστηκε ως χορεύτρια σε ατομικό ρεσιτάλ στο Θέατρο Κοτοπούλη (1937) και στο Βασιλικό Θέατρο (Άμλετ, 1937). Κατά τις περιόδους 1937-40 και 1953-55 συνεργάστηκε ως κορυφαία χορεύτρια και χορογράφος με το Εθνικό Θέατρο. Την περίοδο 1957-68 συνέπραξε συστηματικά με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Ροντήρη στην παρουσίαση έργων αρχαίου δράματος ανά τον κόσμο: Ευρώπη, Ισραήλ, Η.Π.Α., Λατινική και Κεντρική Αμερική, Καναδάς, πρώην Σοβιετική Ένωση κ.α. Στην Ολυμπιάδα του Μεξικού χορογράφησε Μεξικανούς χορευτές, συμμετείχε στο «Μπαλέτο των Πέντε Ηπείρων», εκπροσωπώντας την Ευρώπη, με το χορόδραμα «Συνέχεια του Ελληνικού Χορού από την Αρχαία Ελλάδα έως σήμερα» και τιμήθηκε με το μετάλλιο της Πόλης του Μεξικού (1968). Έδωσε ατομικά ρεσιτάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό. Δίδαξε στο Ωδείο Πειραιώς (1956-59) και συνέγραψε μελέτη για τον χορό στο αρχαίο δράμα. Επένδυσε με ζήλο στο να δώσει σκηνική μορφή στους ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς, αναδεικνύοντας την τέχνη των λαϊκών μορφών ορχηστρικής έκφρασης. Πέθανε στην Αθήνα στις 13/10/2003. Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε κατά την περίοδο 1941-58, ως βασική χορεύτρια και χορογράφος, χορογραφώντας εμβόλιμα χορού σε 14 όπερες και οπερέτες, σε 22 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών. Οι περισσότερες εξ αυτών ήταν πρώτες παρουσιάσεις ξένων και ελληνικών έργων από την ΕΛΣ: Τα παραμύθια του Χόφμαν [Les contes d’Hoffmann], Ρέα, Μανόν [Manon], Τραβιάτα [Η παραστρατημένη/La traviata], Κάρμεν [Carmen], Ριγολέττος [Rigoletto], Ανατολή, Ο πραματευτής, Το δαχτυλίδι της μάνας, Αΐντα [Aida] κ.ά.