Σπούδασε Ανώτερα Θεωρητικά, Πιάνο, Τραγούδι, Μουσικολογία και Ιστορία της Τέχνης. Το 1980 αναγορεύτηκε Διδάκτωρ Φιλοσοφίας (Μουσικολογίας) στη Φιλοσοφική Σχολή Παν/μίου Βιέννης. Το 1992 εξελέγη Αναπληρωτής Καθηγητής και το 1998 Καθηγητής του Παν/μίου Αθηνών (Τμήμα Μουσικών Σπουδών). Το 1998 το Υπουργείο Παιδείας της Αυστρίας του απένειμε τον τίτλο του «Καθηγητή». Αναγορεύτηκε Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών (2003) και Επίτιμο μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών (2004). Κέντρο του ερευνητικού του ενδιαφέροντος αποτελεί η ελληνική μουσική. Προέβαλε διεθνώς το συνθετικό έργο του αρχιμουσικού Δ. Μητρόπουλου, επιμελήθηκε τις κριτικές εκδόσεις συνθέσεών του και συνέταξε τον κατάλογο των έργων του. Συνεργάστηκε με το Α’ και το Γ’ Πρόγραμμα της ΕΡΤ, καθώς και με την Αυστριακή Ραδιοφωνία. Συμμετείχε σε διεθνή μουσικολογικά συνέδρια και εκπροσώπησε την Ελλάδα στις Γενικές Συνελεύσεις του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσικής της UNESCO ως Γενικός Γραμματέας του ελληνικού τμήματος (1998/2009). Είναι επιστημονικός υπεύθυνος ή επιστημονικός συνεργάτης σε ερευνητικά προγράμματα, όπως: Έκδοση κειμένων και τεκμηρίων βιογραφίας Μανώλη Καλομοίρη, Η Ιστορία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, Corpus των μουσικοκριτικών σημειωμάτων του Μ. Δούνια κ.ά. Συνέγραψε τα βιβλία: Τα 75 χρόνια της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, 1931-2006/Από το Χρονικό στην Ιστορία, Δημήτρης Μητρόπουλος, Κείμενα Δ. Μητρόπουλου/Σχόλια Α. Κώστιου, Το στοιχείο της Θεατρικότητας στο έργο του Δ. Μητρόπουλου, Μουσικολογικά Ι, Μέθοδος Μουσικολογικής Έρευνας. Συνέγραψε, επίσης, μουσικά λήμματα στο Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό (Εκδοτική Αθηνών), άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά, μουσικοκριτικά σημειώματα, μεταφράσεις λιμπρέτων όπερας και μουσικών συγγραμμάτων κ.ά. Από το 1981 είναι σύμβουλος στο Τμήμα υποτροφιών του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης». Διετέλεσε Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Ε.Λ.Σ. (1999/2006).