Γεννήθηκε στο Αστρακάν, στις 13/09/1934. Σπούδασε με την Ελένα Κατούλσκαγια στο Ωδείο της Μόσχας. Το 1956 κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας. Το 1958 έκανε την πρώτη της επίσημη εμφάνιση ως Τατιάνα [Ευγένιος Ονιέγκιν] στο Θέατρο Μπολσόι της Μόσχας. Τελειοποίησε τις ικανότητές της στη Σχολή Όπερας της Σκάλας του Μιλάνου (1961/62), όπου εμφανίστηκε ως Λίντα [Η μάχη του Λενιάνο/La battaglia di Legnano]. Καταξιώθηκε ως μία από τις σημαντικότερες πρωταγωνίστριες του Θεάτρου Μπολσόι, με το οποίο συνεργάστηκε έως το 1989. Παράλληλα, εμφανιζόταν στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου όπως: Κρατική Όπερα της Βιέννης (1971) ως Λίζα [Ντάμα Πίκα], Μεγάλη Όπερα του Παρισιού (1969) και Γερμανική Όπερα του Βερολίνου (1974) ως Τόσκα [Tosca], Όπερες του Όσλο, του Ελσίνκι και του Βούπερταλ, Εθνική Όπερα της Βουδαπέστης (1974), Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης (1975). Επίσης κλήθηκε να ερμηνεύσει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Γιουγκοσλαβία, Βέλγιο, Νορβηγία, Δανία και Καναδά. Κεντρική θέση στο ρεπερτόριό της κατείχαν οι ρόλοι από όπερες Ρώσων συνθετών όπως Πρίγκιπας Ίγκορ (Γιαροσλάβνα), Η ιστορία του Τσάρου Σαλτάν (Τσαρίνα) και Ο θρύλος της αόρατης πολιτείας Κιτέζ (Φεβρωνία) του Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ, Πόλεμος και Ειρήνη (Νατάλια/Νατάσα, Ρόστοβα) και Σιμιόν Κότκο (Λιούμπκα) του Σεργκέι Προκόφιεφ, Μαζέππα (Μαρία) του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι. Διακρίθηκε επίσης ως Ελισάβετ ντι Βαλουά [Ντον Κάρλος/Don Carlos] και Αΐντα στην ομώνυμη όπερα. Τιμήθηκε με τον τίτλο της Καλλιτέχνιδας του Λαού της ΕΣΣΔ (1973) και με το Βραβείο Γκλίνκα (1982). Είναι σύζυγος του Ρώσου τενόρου Βλαντίμιρ Ατλάντοφ. Διαθέτει μεγάλη δισκογραφία (Melodiya, Philips). Στην ΕΛΣ ερμήνευσε τους ρόλους Λεονόρα [Ο τροβαδούρος/Il trovatore] (1974/75), Τατιάνα [Ευγένιος Ονιέγκιν] (1976/77) και Λίζα [Ντάμα Πίκα] (1974/75).