Ιταλός σκηνοθέτης, μέλος μεγάλης οικογένειας της εβραϊκής διασποράς με σημαντική παρουσία στην Ευρώπη. Υπήρξε ενεργός κατά τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, μεταξύ άλλων, σε λυρικά θέατρα της Ισπανίας, Ιταλίας και Βρετανίας. Ενδεικτικά, σκηνοθέτησε τις όπερες Κάρμεν [Carmen] και Ο πύρινος άγγελος του Προκόφιεφ στην Όπερα της Τεργέστης (1959/60), τις όπερες ΝτονΤζοβάννι [Don Giovanni], Μποέμ [La Bohéme] και Λουτσία ντι Λαμμερμούρ [Lucia di Lammermoor] στη Βασιλική Όπερα του Λονδινου (1956/57), Τόσκα [Tosca] με πρωταγωνιστές τον Φράνκο Κορέλλι και την Μαρία Κανίλια στο Τορίνο (1954/55), Ένας χορός μεταμφιεσμένων [Un ballo in maschera], Ντον Πασκουάλε [Don Pasquale], Ερνάνης [Ernani], Ο κουρέας της Σεβίλλης [Il barbiere di Siviglia], Λουτσία ντι Λαμμερμούρ, Οι αλιείς μαργαριταριών [Les pêcheurs de perles] και Μποέμ στο Μπιλμπάο [ABAO, Εταιρία Φίλων της Όπερας του Μπιλμπάο] (1958). Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε επανειλημμένα κατά το διάστημα 1958/73, σκηνοθετώντας τις όπερες Αΐντα [Aida], Κάρμεν, Ριγολέττος [Rigoletto], Σιμόν Μποκκανέγκρα [Simon Boccanegra] και Ο τροβαδούρος [Il trovatore], Μανόν [Manon]. Με τη δική του σκηνοθεσία της Αΐντας έγιναν τα εγκαίνια του νέου θεάτρου Ολύμπια (1957/58). Σκηνοθέτησε τις πρώτες παρουσιάσεις στην ΕΛΣ των έργων Ο τροβαδούρος (1957/58) και Σιμόν Μποκκανέγκρα (1962/63).