Γεννήθηκε στο Μιλάνo στις 5/5/1924 και απεβίωσε το 2006. Σπούδασε πιάνο στο Μιλάνο με τον Κάρλο Ονάτι και στη Βουλγαρία με τους Πάνκα Πέλισεκ και Αντρέι Στογιάνοφ. Συνέχισε σπουδές στην Μουσική Ακαδημία της Βιέννης με τους Λέοπολντ Ράιχβαϊν, Έμιλ Ζάχερ και Καρλ Μπαιμ. Ξεκίνησε σταδιοδρομία ως βοηθός αρχιμουσικού στην Κρατική Όπερα της Βιέννης (1942/43) και συνέχισε ως αρχιμουσικός στην Όπερα του Καίνιγκσμπεργκ/Καλίνινγκραντ (1943/44). Μεταπολεμικά, αναδείχτηκε σε σημαντικό παράγοντα επανίδρυσης της βουλγαρικής μουσικής ζωής. Κατέλαβε θέση διευθυντού ορχήστρας στη νεοσύστατη όπερα της Βάρνας (1946/48) και, διαδοχικά, θέσεις αρχιμουσικού (1948), κύριου αρχιμουσικού και γενικού καλλιτεχνικού διευθυντή στην Όπερα της Σόφιας (1978/81). Το 1954 ίδρυσε και εγκαινίασε την Όπερα του Πλόβντιντ (Φιλιππούπολις). Το 1968 διορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής της Φιλαρμονικής του Πλόβντιντ και την περίοδο 1974/78 υπήρξε γενικός διευθυντής στην Όπερα του Σλέσβιγκ-Χόλσταϊν (Γερμανία). Την επταετία 1981/89 διετέλεσε μουσικός διευθυντής στην Όπερα της Σόφιας και, ταυτόχρονα, διηύθυνε τακτικά στις όπερες του Παρισιού, της Βιέννης και στη Σκάλα του Μιλάνου. Έχει διευθύνει στην Ευρώπης και στις ΗΠΑ. Το 1993 διορίστηκε επικεφαλής της Ορχήστρας της Βουλγαρικής Ραδιοφωνίας. Διαθέτει ευρύτατο ρεπερτόριο λυρικών έργων. Το 1982 οι Γάλλοι τον ανακήρυξαν Ιππότη Τεχνών και Γραμμάτων. Διηύθυνε ηχογραφήσεις των λυρικών έργων σε Βουλγαρία (Πόλεμος και ειρήνη, Εθνική Όπερα της Σόφιας), Γαλλία (Μπορίς Γκοντουνόφ, Όπερα του Παρισιού, 1980), Η.Π.Α (Αΐντα/Aida, DELTA, 1994), Καναδά και Ιαπωνία. Στην ΕΛΣ διηύθυνε τις παραστάσεις των λυρικών έργων Ντάμα Πίκα (Ολύμπια, 1979/80) και Ο τροβαδούρος [Il trovatore] (Ολύμια, 1981/82).