Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1883, από Γάλλο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα. Πήρε την ελληνική υπηκοότητα, όταν ήρθε στην Αθήνα για σπουδές στο Πανεπιστήμιο. Το 1902 συμμετείχε στη Νέα Σκηνή του Χρηστομάνου. Αργότερα, και κατόπιν διαγωνισμού, προσλήφθηκε στο Βασιλικό Θέατρο. Ακολούθησαν πρωταγωνιστικοί ρόλοι στους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη και της Κυβέλης, όπως και στο δικό του θίασο, με τους Εδμόνδο Φυρστ, Χριστόφορο Νέζερ και Μήτσο Μυράτ. Αρχικά έπαιξε σε κωμωδίες, ενώ αργότερα διέπρεψε ως τραγωδός. Με την ανασύσταση του Εθνικού Θεάτρου, το 1933, προσελήφθη εκ νέου, και παρέμεινε σε αυτό μέχρι το τέλος της ζωής του. Στο Εθνικό Θέατρο υποδύθηκε σχεδόν όλους τους πρωταγωνιστικούς τραγικούς ρόλους (Οιδίπους, Βασιλιάς Ληρ, Ιούλιος Καίσαρ κ.ά.), εναλλάξ με τον Αιμίλιο Βεάκη. Υπήρξε δάσκαλος, μεταξύ άλλων, του Αλέξη Μινωτή και του Μάνου Κατράκη. Με την νεοσύστατη ΕΛΣ συνεργάστηκε κατά την καλλιτεχνική περίοδο 1942/43, όπου ερμήνευσε τους ρόλους: Πρασκόβια [Η εύθυμη χήρα/Die lustige Witwe] και Αβραάμ; στο μεσαιωνικό μυστήριο Η θυσία του Αβραάμ (μουσικη Μανώλη Σκουλούδη). Πέθανε στην Αθήνα στις 3/12/1951.