Γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε στο Εθνικό Ωδείο, στην τάξη της Μαρλέν Μπούτου, αποφοιτώντας το 1963. Με την υποτροφία «Μαρία Κάλλας», συνέχισε ανώτερες σπουδές στην Ακαδημία της Βιέννης. Σε παραγωγή της ΕΛΣ συμμετείχε για πρώτη φορά το 1967, ερμηνεύοντας τον ρόλο της Μιμί [Μποέμ/La bohème]. Στη συνέχεια εμφανίστηκε σε λυρικά θέατρα ευρωπαϊκών πόλεων όπως: Κολωνία, Ντύσσελντορφ, Βόννη, Βρέμη, Μάνχαϊμ, Έσσεν, Βιζμπάντεν, Ζυρίχη, Βασιλεία, Σόφια, Βελιγράδι, Μόναχο και Βερολίνο. Διακρίθηκε ως λυρικο-δραματική υψίφωνος, ερμηνεύοντας, μεταξύ άλλων, τους ρόλους Μαντάμα Μπαττερφλάι, Τόσκα, Μανόν Λεσκώ, Τουραντότ, Αΐντα στις ομώνυμες όπερες, Αμέλια [Ένας χορός μεταμφιεσμένων/Un ballo in maschera], Λεονόρα [Ο τροβαδούρος/Il trovatore], Αριάδνη [Η Αριάδνη στη Νάξο/Ariadne auf Naxos], Η κυρία [Κάρντιγιαλ/Cardillac του Χίντεμιτ]. Εμφανίστηκε επίσης ως σολίστ σε συναυλίες, ξεχωρίζοντας στο Ρέκβιεμ [Requiem] του Βέρντι και στα Τέσσερα τελευταία τραγούδια [Vier letzte Lieder] του Ρίχαρντ Στράους. Το 1990, σε συνεργασία με το σύζυγό της τενόρο Αντώνη Παπακωνσταντίνου, ίδρυσε στη Φρανκφούρτη το «Φόρουμ για Τραγούδι/Υποκριτική». Το 1995, ο θεσμός αυτός διοργάνωσε το «Πρώτο Διεθνές Σεμινάριο για όπερα και κύκλους τραγουδιών» στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών. Στους μαθητές της συγκαταλέγονται διακεκριμένοι Έλληνες λυρικοί τραγουδιστές. Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε κατά την τριετία 1971-73, ερμηνεύοντας τους ρόλους Ναννέττα [Φάλσταφ/Falstaff], Έρωτας [Ορφέας και Ευρυδίκη/Orfeo ed Euridice] (Ηρώδειο, 1971), Φιορντιλίτζι [Έτσι κάνουν όλες/Così fan tutte].