Μιχαήλ Στασινόπουλος
Ανώτατος Δικαστικός, Πανεπιστημιακός
Γεννήθηκε στη Μεσσήνη στις 27/07/1903 και πέθανε στην Αθήνα στις 31/10/2002. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αναγορεύθηκε διδάκτωρ νομικής το 1934. Το 1937 διορίσθηκε Υφηγητής Διοικητικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1943 τακτικός καθηγητής της Παντείου Ανωτάτης Σχολής Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών, της οποίας διετέλεσε πρύτανης κατά την περίοδο 1951-58. Το 1929 εισήλθε στο δικαστικό σώμα ως εισηγητής στο Συμβούλιο της Επικρατείας, του οποίου διετέλεσε Πρόεδρος κατά την περίοδο 1966-69, οπότε και αποπέμφθηκε επειδή εξέδωσε απορριπτική απόφαση για τη νομιμότητα του δικτατορικού καθεστώτος. Το 1952 ανέλαβε Υπουργός Προεδρίας και Εργασίας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Δημητρίου Κιουσόπουλου και το 1958 υπηρέτησε ως Υπουργός Προεδρίας στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γεωργακόπουλου. Διετέλεσε Πρόεδρος του ΕΙΡ (1951-53), Πρόεδρος του ΔΣ της ΕΛΣ (1953-56) και αντιπρόεδρος του ΔΣ της ΕΛΣ (1959-64). Ανέπτυξε πλούσια συγγραφική δραστηριότητα και δημοσίευσε πολυάριθμα επιστημονικά συγγράμματα και λογοτεχνικά έργα, καθώς και μεταφράσεις έργων Γάλλων ποιητών και πεζογράφων. Το 1968 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και το 1978 εξελέγη πρόεδρός της. Διετέλεσε πρώτος πρόεδρος της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας (18/12/1974-19/07/1975). Κατά την περίοδο 1976-78 διορίστηκε εθνικός δικαστής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την εκδίκαση της υπόθεσης της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του συνέστησε το Ίδρυμα «Μιχαήλ Στασινόπουλος», με σκοπό τη χορήγηση υποτροφιών στο Διοικητικό Δίκαιο.