Γεννήθηκε στη Τρίπολη το 1880. Το 1897 γράφτηκε στη Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1904 έγινε συντάκτης στην εφημερίδα Ακρόπολις, αργότερα αρχισυντάκτης έως το 1914, ενώ το 1920 ανέλαβε για σύντομο διάστημα τη διεύθυνσή της. Ως δημοσιογράφος διετέλεσε διευθυντής και εκδότης των εφημερίδων Νέα Ελλάς (1916), Πρόοδος (1919), των περιοδικών Ωδείον (1904), Απόλλων (1904-1907), Μουσική Επιθεώρησις (1921-1922), Παρασκήνια (1938-1939) κ.ά. Συνέγραψε βιβλία για την ελληνική μουσική: Το ελληνικό τραγούδι (1922), Ιστορία της Νεοελληνικής μουσικής: 1824-1919 (1919) κ.ά. Ως θεατρικός συγγραφέας πρωτοεμφανίστηκε το 1911. Συνέγραψε πολλά έργα, που αντιμετωπίστηκαν από την κριτική αντιφατικά και με επιφύλαξη. Σαράντα από αυτά παρουσιάστηκαν με εμπορική επιτυχία, σε παραγωγές σημαντικών θιάσων της εποχής του. Η όπερα Το απόγεμα της Αγάπης του Μάριου Βάρβογλη βασίστηκε σε θεατρικό έργο του. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος, πρόεδρος της Εφορευτικής Επιτροπής και διευθυντής της Επαγγελματικής Σχολής Θεάτρου (1924-1930), μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής (1930-1932), της Καλλιτεχνικής Επιτροπής (1933) και του Διοικητικού Συμβουλίου (1943-1946) του Εθνικού Θεάτρου, καθηγητής και διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (1930-1946). Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων από το 1911 και πρόεδρός της από το 1932 ως το 1946, ο Συναδινός συνέβαλε καθοριστικά στην ίδρυση του Θεατρικού Μουσείου. Υπήρξε από τους βασικούς συντελεστές που προώθησαν την ίδρυση της ΕΛΣ κατά το μεσοπόλεμο. Διετέλεσε μέλος του μικτού Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1943). Ορίστηκε Γενικός Διευθυντής της ΕΛΣ δύο φορές, σε δυσμενείς συγκυρίες, κατά τα διαστήματα 1945-1946 και 1950-1953. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις αγωνίστηκε για την οικονομική και καλλιτεχνική επιβίωση του θεσμού, πιέζοντας την πολιτική εξουσία για οικονομική στήριξη και εμπλουτίζοντας το δραματολόγιο. Πέθανε στην Αθήνα το 1959. Το αρχείο του περιήλθε στο Ε.Λ.Ι.Α.