Γεννήθηκε στο Γκλάμοτς της σημερινής Βοσνίας-Ερζεγοβίνης (πρώην Γιουγκοσλαβία) στις 3/4/1921. Με τη μουσική ήρθε σε επαφή νέος, μέσω του Ντούσαν Τρμπόγεβιτς, σημαντικού Σέρβου πιανίστα και συνθέτη, οικογενειακού φίλου. Πρωτοεμφανίστηκε στην Εθνική Λυρική Σκηνή του Βελιγραδίου το 1946, ως Δεσμοφύλακας στην Τόσκα [Tosca]. Την περίοδο 1946-54 πήρε μαθήματα φωνητικής από τη διάσημη παιδαγωγό Ζντένκα Ζίκοβα. Το δραματολόγιό του περιελάμβανε περισσότερους από 90 ρόλους. Υπήρξε διάσημος ως Μπορίς Γκοντουνόφ και ως Ντοσίφεϊ (Δοσίθεος) στις όπερες Μπορίς Γκοντουνόφ και Υπόθεση Χοβάντσκι (Χοβάντσινα), αντίστοιχα, του Μούσσοργκσκι. Πολλοί τον θεώρησαν άξιο διάδοχο του Φιοντόρ Σαλιάπιν. Εμφανίστηκε σε έργα όπως: Δον Κιχώτης [Don Quichotte], Πρίγκιπας Ιγκόρ ως Πρίγκιπας Γκαλίτσκι και Χαν Κοντσάκ, Φάουστ [Faust] ως Μεφιστοφελής, Ντον Κάρλος [Don Carlos] ως Φίλιππος Β΄, Οι γάμοι του Φίγκαρο [Le nozze di Figaro] ως Φίγκαρο κ.ά. Τραγούδησε σε Παρίσι, Ελβετία, Βαρκελώνη, Μόσχα, Βρυξέλλες, Βουδαπέστη, Μπουένος Άιρες, Σικάγο, Βερολίνο κ.α. Διέπρεψε, επίσης, ως ερμηνευτής σε κύκλους τραγουδιών, καντάτες και ορατόρια. Τραγούδησε περισσότερα από 500 τραγούδια, για 40 χρόνια, σε τουλάχιστον 300 συναυλίες. Η Διεθνής Κριτική Επιτροπή των Γάλλων Κριτικών τον τίμησε ως καλύτερο τραγουδιστή της χρονιάς στο Φεστιβάλ Θέατρο των Εθνών του Παρισιού για το 1959 (ως Μεφιστοφελή) και το 1961 (ως Μπορίς Γκοντουνόφ). Για τη συμβολή του στην προώθηση της γαλλικής κουλτούρας, η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε τον τίτλο του Ιππότη του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων. Πέθανε στο Βελιγράδι την 1/10/1999. Στην ΕΛΣ εμφανίστηκε σε δύο όπερες του Μούσσοργκσκι: την περίοδο 1959-60 στον Μπορίς Γκοντουνόφ, ερμηνεύοντας τον ομώνυμο ρόλο, και την περίοδο 1960-61 στην Υπόθεση Χοβάντσκι ως Δοσίθεος.