Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 13 Ιανουαρίου 1910. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητές, μεταξύ άλλων, τους Κωνσταντίνο Παρθένη, Γεώργιο Ιακωβίδη και Σπυρίδωνα Βικάτο (1929-35). Παράλληλα μαθήτευσε στο εργαστήριο του Φώτη Κόντογλου, ο οποίος τον μύησε στη βυζαντινή αγιογραφία (1931-34), και δίπλα του μελέτησε τη λαϊκή αρχιτεκτονική και ενδυμασία. Μαζί με τους Πικιώνη, Κόντογλου και Αγγελική Χατζημιχάλη πρωτοστάτησε στο αίτημα της εποχής για την ελληνικότητα της εγχώριας τέχνης. Την περίοδο 1935-36 ταξίδεψε σε Κωνσταντινούπολη, Παρίσι και Ιταλία, όπου γνώρισε από κοντά την τέχνης της Αναγέννησης, τον Ιμπρεσιονισμό και τα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής. Το 1938 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του έκθεση στην Αθήνα κινώντας το ενδιαφέρον των κριτικών. Το 1940 επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε στο Αλβανικό Μέτωπο. Μετά τον πόλεμο ταξίδεψε στο Παρίσι. Έκανε ατομικές εκθέσεις σε Παρίσι (1951), Λονδίνο, Ρώμη, Μπολόνια, Θεσσαλονίκη, Νέα Υόρκη (1953). Συμμετείχε στην Μπιενάλε της Βενετίας (1958) και σε ομαδικές εκθέσεις. Το 1967 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για το θέατρο. Σχεδίασε σκηνικά και κοστούμια για το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Κοτοπούλη, το Θέατρο Τέχνης, τη Λαϊκή Σκηνή και το Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς. Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε κατά τη δεκαετία 1955-65, σχεδιάζοντας σκηνικά και κουστούμια για πέντε όπερες, μία οπερέτα και δύο χοροδράματα, σε 24 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών: Ο βαφτιστικός, Το δαχτυλίδι της μάνας, Τραβιάτα, Το μέντιουμ, Μήδεια, Νόρμα, Ζιζέλ, Ο πραματευτής (Γριμάνης / Πετρίδης). Δημιούργησε τις σκηνογραφίες στις όπερες Μήδεια (1961) και Νόρμα (1960), που παραστάθηκαν με τη Μαρία Κάλλας στην Επίδαυρο. Δημοσίευσε άρθρα και μελέτες. Το 1981 ίδρυσε στο Μαρούσι, στο σπίτι όπου έζησε, το Μουσείο Γιάννη Τσαρούχη. Έφυγε από τη ζωή στην Αθήνα στις 20 Ιουλίου 1989. Υπήρξε μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ) και της ομάδας Αρμός. // Τελευταία ενημέρωση βιογραφικού σημειώματος: Νοέμβριος 2020 - H κάτωθι εργογραφία συμπληρώνεται.