Γεννήθηκε στο χωριό Φύλοπσαλλας της Ουγγγαρίας, στις 16/3/1919. Σπούδασε στην Ακαδημία Μουσικής «Φραντς Λιστ» της Βουδαπέστης με την Μάργκιτ Βάλτερ και το Γενό Σίπος. Πρωτοεμφανίστηκε το 1947 στη Λαϊκή Όπερα της Βουδαπέστης, ως Σαλιέρι στην όπερα του Ρίμσκι-Κόρσακοφ Μότσαρτ και Σαλιέρι.Το 1949 προσλήφθηκε στην Εθνική Όπερα της Βουδαπέστης, όπου εργάστηκε ως ένα από τα κύρια καλλιτεχνικά στελέχη (1949/79). Εκεί, επίσης, πρωτοεμφανίστηκε ως Θουνίγα στην όπερα Κάρμεν [Carmen]. Παράλληλα, τραγούδησε ρόλους βαθύφωνου σε Κολωνία, Λειψία, Κρατικό Θέατρο Βηζμπαντεν, Μόσχα (Θέατρο Μπολσόι), Λονδίνο (Βασιλική Όπερα Κόβεντ Γκάρντεν), Παρίσι (Μεγάλη Όπερα), ενώ συμμετείχε σε μεγάλη περιοδεία στις ΗΠΑ. Πρωταγωνίστησε στην πρώτη παγκόσμια παρουσίαση της όπερας του Σάντορ Σόκολαϊ Ιδού ο άνθρωπος [Ecce homo] (Βουδαπέστη, 1987). Το ρεπερτόριό του περιελάμβανε ρόλους, όπως: Μπορίς Γκοντουνόφ στην φερώνυμη όπερα του Μούσσοργκσκι, Κυανοπώγων [Το κάστρο του Κυανοπώγωνα/A kékszakállú herceg vára], Τέλραμουντ [Λόενγκριν/Lohengrin], Βόταν και Άλμπεριχ [Το δαχτυλίδι του Νίμπελουνγκ/Der Ring des Nibelungen], Βότσεκ [Βότσεκ/Wozzeck], Μέγας Ιεροεξεταστής [Ντον Κάρλος/Don Carlos], Φίγκαρο [Οι γάμοι του Φίγκαρο/Le nozze di Figaro], Βαρόνος Σκάρπια [Τόσκα/Tosca], Ιάγος [Οθέλλος/Otello] και Μεφιστοφελής [Φάουστ/Faust]. Υπήρξε, επίσης, ιδιαίτερα δραστήριος και διάσημος ως μονωδός σε συναυλίες. Σε συνεργασία με την ουγγρική δισκογραφική εταιρία Qualiton/Hungaroton συμμετείχε στις ηχογραφήσεις των ουγγρικών έργων Μπανκ Μπαν [Bánk Bán] του Φέρεντς Έρκελ, Ματωμένος γάμος [Vérnász] και Σαμψών [Samson] του Σάντορ Σόκολαϊ. Τιμήθηκε με πληθώρα βραβείων, όπως : Βραβείο «Φραντς Λιστ» (1960), Μετάλλιο Τσέκελ Μιχάι (1966), Βραβείο Κοσσούτ (1985) κ.ά. Πέθανε στη Βουδαπέστη στις 16/2/1993. Στην ΕΛΣ ερμήνευσε τον Ολλανδό στην όπερα του Βάγκνερ Ιπτάμενος Ολλανδός [Der fliegende Holländer], την περίοδο 1973/74.