Γεννήθηκε στη Ρώμη, στις 17/9/1934 (ή 1938). Σπούδασε αρχικά στο Ωδείο της Αγίας Καικιλίας και συνέχισε στο Ωδείο της Φερράρα. Τελειοποίησε την τεχνική του με τον Πιερβενάντσι. Πρωτοεμφανίστηκε το 1968 στη Φαέντσα, ως Μανρίκο [Ο τροβαδούρος/Il trovatore] και σύντομα εμφανίστηκε σε πολλά μεγάλα θέατρα της Ιταλίας. Ο Ρικκάρντο Μούτι τον κάλεσε να συμμετάσχει στον Μουσικό Φλωρεντινό Μάη. Το 1971 τραγούδησε με επιτυχία στο Δουβλίνο τον ρόλο του Ρανταμές [Αΐντα/Aida]. Έκανε διεθνή σταδιοδρομία, εμφανιζόμενος σε σημαντικά θέατρα, σε Βιέννη, Βερολίνο, Λονδίνο, Βαρκελώνη, Λισσαβώνα, Μπουένος Άιρες, Βρυξέλλες, Νέα Υόρκη Σαν Φρανσίσκο. Ο τενόρος Τζάκομο Λάουρι-Βόλπι τον κάλεσε το 1978 να τραγουδήσει στην πρώτη παρουσίαση της όπερας Μανόν Λεσκώ [Manon Lescaut] στη Βαλένθια. Την περίοδο 1997/2000 τραγούδησε σε συναυλίες στο Κάρνεγκι Χολ, στο Διεθνές Φεστιβάλ Θερβαντίνο της Πόλης του Μεξικού, στο Καλλιτεχνικό Κέντρο της Σεούλ, στο Θέατρο Μορλάκκι της Περούτζα κ.α. Το ρεπερτόριό του περιλάμβανε συνολικά άνω των σαράντα πρωταγωνιστικών ρόλων τενόρου, όπως, Οθέλλος [Otello], Μάριο Καβαραντόσσι [Τόσκα/Tosca], Ερνάνης [Ernani], Τουρίντου [Αγροτικός ιπποτισμός/Cavalleria rusticana], Κάνιο [Παλιάτσοι/Pagliacci], Πολλιόνε [Νόρμα/Norma], Ιππότης Ντε Γκριε [Μανόν/Manon] και Γκαμπριέλε Αντόρνο [Σιμόν Μποκκανέγκρα/Simon Boccanegra]. Συμμετείχε στις ηχογραφήσεις των έργων Ο μανδύας [Il tabarro] (ως Λουίτζι), Αντρέα Σενιέ (ομώνυμος ρόλος) και Τόσκα (Μάριο Καβαραντόσσι) και εξέδωσε δύο προσωπικούς δίσκους (Renato Francesconi Canta Verdi και Renato Francesconi-One Night Only). Το 1997 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ιππότη της Μάλτας για την καλλιτεχνική του πορεία και το 1998 ανακηρύχτηκε διδάκτορας της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Ρώμης.