Γεννήθηκε στην Έρμπα, στο Μιλάνο, το 1930. Σπούδασε αρχιτεκτονική αλλά γρήγορα στράφηκε προς το θέατρο, ξεκινώντας με την επιμέλεια κοστουμιών στα έργα Το σπίτι της κούκλας [Et Dukkehjem] και Η όπερα της πεντάρας [Die Dreigroschenoper], που ανέβηκαν την περίοδο 1955-1956 στο Μικρό Θέατρο του Μιλάνου, σε σκηνοθεσία Τζόρτζο Στρέλερ. Με τον Στρέλερ συνεργάστηκε τακτικά τα επόμενα χρόνια σε παραγωγές θεατρικών έργων. Κατά το διάστημα 1973-1996 συνεργάστηκαν και σε παραγωγές όπερας, όπως Οι γάμοι του Φίγκαρο [Le nozze di Figaro], Ντον Τζοβάννι [Don Giovanni] και Έτσι κάνουν όλες [Così fan tutte]. Ως σκηνογράφος συνεργάστηκε με το Θέατρο της Αυλής της Βιέννης στα έργα Η τριλογία του παραθερισμού [Trilogia della villeggiatura] (1974) του Γκολντόνι και Ιουδίθ [Judith] του Χέμπελ (1975). Επιμελήθηκε, μεταξύ άλλων, τα σκηνικά για τις όπερες Μήδεια [Médée] (Εθνική Όπερα Παρισιού, σκηνοθεσία Λιλιάνα Καβάνι), Ηλέκτρα [Elektra] (Θέατρο Λα Μοννέ Βρυξελλών, σκηνοθεσία Νούρια Εσπέρτ), Ερνάνης [Ernani] (1980, σκηνοθεσία Λούκα Ρονκόνι), Φιντέλιο [Fidelio] (1999, Σκάλα του Μιλάνου, σκηνοθεσία Βέρνερ Χέρτσογκ), Νόρμα [Norma] (1977, Κρατική Όπερα Βιέννης, σκηνοθεσία Πιέρο Φατζόνι), Ριγολέττος [Rigoletto] (1977, Εθνική Όπερα Πολωνίας). Υπήρξε σκηνογράφος στις κινηματογραφικές ταινίες Ο Γαλιλαίος και οι κανίβαλοι [Galileo e I Cannibali] (σκηνοθεσία Λιλιάνα Καβάνι) και Συρανό ντε Μπερζεράκ [Cyrano de Bergerac] (σκηνοθεσία Ζαν-Πολ Ραππενώ), κερδίζοντας υποψηφιότητα για βραβείο Όσκαρ καλύτερης σκηνογραφίας (1991). Είχε τακτική συνεργασία με την ενδυματολόγο και σύζυγό του Φράνκα Σκουαρτσαπίνο. Σχεδίασε τον τάφο του Ρούντολφ Νουρέγιεφ. Στην ΕΛΣ σκηνοθέτησε παραγωγή της Τόσκα [Tosca] που ανέβηκε για πρώτη φορά το 1965 και επαναλήφθηκε το 1969, 1970 και 1971.