Γεννήθηκε στη Ξάνθη στις 23/20/1925. Νέος πήρε μαθήματα πιάνου. Το 1932 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Διδάχτηκε ανώτερα θεωρητικά από το συνθέτη Μελέναο Παλλάντιο (1940-43). Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση, όπου γνωρίστηκε με το Μίκη Θεοδωράκη. Σχετίστηκε με σημαντικούς ανθρώπους της ποίησης και του πνεύματος όπως οι Γκάτσος, Σεφέρης, Ελύτης, Σικελιανός, Τσαρούχης. Άρχισε να συνθέτει από το 1943. Έγραψε μουσικές για δημιουργίες του Ελληνικού Χοροδράματος της Ραλλούς Μάνου: Μαρσύας, Έξι λαϊκές ζωγραφιές, Το καταραμένο φίδι (1949-1950). Συνεργάστηκε με το Θέατρο Τέχνης και το Εθνικό Θέατρο. Συνέθεσε μουσική για οκτώ παραστάσεις αρχαίου δράματος (1950-1959). Πρωτοστάτησε στην κίνηση για την αναγνώριση του ρεμπέτικου τραγουδιού (1949). Χρηματοδότησε διαγωνισμό σύνθεσης στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Δοξιάδη, όπου βραβεύτηκαν οι Ιάννης Ξενάκης και Ανέστης Λογοθέτης (1962). Ίδρυσε και διηύθυνε την Πειραματική Ορχήστρα Αθηνών (1964-1967), παρουσιάζοντας σε πρώτη εκτέλεση δεκαπέντε έργα συγχρόνων Ελλήνων συνθετών. Συνέθεσε μουσική για τον κινηματογράφο, κερδίζοντας το βραβείο Όσκαρ για τη μουσική της ταινίας του Ζυλ Ντασέν Ποτέ την Κυριακή (1961). Συνεργάστηκε με τα Μπαλέτα του 20ού αιώνα του Μωρίς Μπεζάρ (Όρνιθες, 1965). Συνέθεσε πολλούς δισκογραφικούς κύκλους τραγουδιών και οργανικά έργα, ασκώντας αποφασιστική επίδραση στο ελληνικό τραγούδι. Διοργάνωσε τις Μουσικές γιορτές στα Ανώγεια Κρήτης (1979), το Μουσικό Αύγουστο Ηρακλείου (1980), τους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού στην Κέρκυρα (1981-82) και ίδρυσε τη δισκογραφική εταιρία «Σείριος» (1985). Υπήρξε στενός φίλος του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών (1975-1982), Διευθυντής του Γ΄ Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (1975-1982), μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής του Φεστιβάλ Αθηνών (1974-1977) και διευθυντής του περιοδικού «Τέταρτο» (1985-86). Ίδρυσε και διηύθυνε την Ορχήστρα των Χρωμάτων (1989). Πέθανε στην Αθήνα στις 15/6/1994. Υπήρξε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής της ΕΛΣ κατά την πρώτη τριετία της Διεύθυνσης του Δημήτρη Χωραφά (1975-1977) συνεισφέροντας στον εκσυγχρονισμό του δραματολογίου. // Τελευταία ενημέρωση βιογραφικού σημειώματος: Δεκέμβριος 2016.