Δημήτρης Μιχαηλίδης
Πιανίστας, Συνθέτης, Αρχιμουσικός
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 27/4/1920. Απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε παράλληλα πιάνο και ανώτερα θεωρητικά στο Ελληνικό Ωδείο, στο Εθνικό Ωδείο και στο Ωδείο Αθηνών. Εργάστηκε ως πιανίστας (Εθνικό Θέατρο, ΕΙΡ, ΕΡΤ, ΕΛΣ) και ως αρχιμουσικός (Συμφωνική Ορχήστρα του ΕΙΡΤ και Ορχήστρα της ΕΛΣ). Δίδαξε στο Εθνικό Ωδείο, στο Ωδείο Αθηνών και στη Σχολή Θεάτρου του Κωστή Μιχαηλίδη. Συνέθεσε έργα για πιάνο, έργα φωνητικής μουσικής και, από το 1983, σχεδόν αποκλειστικά, έργα μουσικής δωματίου. Δραστηριοποιήθηκε ως απλό μέλος ή/και μέλος ΔΣ στην Ένωση Ελλήνων Μουσουργών (1966), στην ΕΛΣ (1974-75), στον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο και στο Εθνικό Συμβούλιο Μουσικής της Ουνέσκο (1981-91). Εργάστηκε στην ΕΛΣ ως αρχιμουσικός κατά το διάστημα 1942-86, συνεργαζόμενος στενά με τον Βάλτερ Πφέφερ. Διηύθυνε 25 όπερες, οπερέτες και μπαλέτα σε 76 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών. Μεταξύ άλλων διηύθυνε τα έργα: Η χώρα του μειδιάματος, Ο βαφτιστικός, Το σπίτι των τριών κοριτσιών, Ο κουρέας της Σεβίλλης, Ριγολέττος, Τραβιάτα, Μαντάμα Μπαττερφλάι, Στα παραπήγματα, Ένας χορός μεταμφιεσμένων, Ο τροβαδούρος, Η κοντέσσα Μαρίτσα, Η πριγκίπισσα της Τσάρντας, Τόσκα. Διηύθυνε τις οπερέτες Το ονειρώδες βαλς, Η Βικτώρια και ο ουσάρος της, Η γυναίκα του δρόμου, Οι απάχηδες των Αθηνών, σε πρώτες παρουσιάσεις από την ΕΛΣ, καθώς επίσης το χορόδραμα Ζιζέλ για τα Μπαλέτα της Ηρώς Σισμάνη (Θέατρο Rex, 1955). Πέθανε στην Αθήνα το 2002. // Τελευταία ενημέρωση βιογραφικού σημειώματος: Νοέμβριος 2020 - Η κάτωθι εργογραφία συμπληρώνεται διαρκώς.