Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 23/9/1907. Σπούδασε φωνητική στο Ελληνικό Ωδείο (1925) και στο Εθνικό Ωδείο (1928-1929). Πρωτοεμφανίστηκε το 1930 τραγουδώντας Σπαραφουτσίλε (Ριγολέττος) και Ντον Μπαζίλιο (Ο κουρέας της Σεβίλλης)]. Ακολούθησαν ρόλοι από την Κάρμεν και το Στοιχειωμένο γεφύρι του Σακελλαρίδη. Το 1934 συμμετείχε στην αιγυπτιακή περιοδεία του Εθνικού Μελοδραματικού Ομίλου υπό τον Καλομοίρη. Το 1936 μετέβη στην Ιταλία με υποτροφία του Δήμου Αθηναίων για περαιτέρω σπουδές. Εκεί τον άκουσε σε ακρόαση ο διευθυντής της Μητροπολιτικής Όπερας της Νέας Υόρκης (ΜΕΤ) και του προσέφερε συμβόλαιο συνεργασίας. Ξεκίνησε την 25χρονη συνεργασία του με τη ΜΕΤ το 1937 ως Ράμφις (Αΐντα) και καθιερώθηκε ως διάδοχος του κορυφαίου Ιταλού βαθύφωνου Έτσιο Πίντσα. Το 1938 τραγούδησε στο Ρέκβιεμ του Βέρντι εγκαινιάζοντας μακρόχρονη συνεργασία με τον Αρτούρο Τοσκανίνι. Ερμήνευσε ευρύτατο ρεπερτόριο πρωταγωνιστικών ρόλων βαθύφωνου δίπλα σε κορυφαίους μονωδούς, σε σημαντικά λυρικά θέατρα των ΗΠΑ. Παράλληλα, τραγουδούσε στην Ιταλία: Φεστιβάλ Φλωρεντινού Μάη, Σκάλα του Μιλάνου, Βασιλικό Θέατρο Ρώμης, Τορίνο κ.α. Συμμετείχε σε συναυλίες με κορυφαίες ορχήστρες ανά τον κόσμο. Το 1945 απέκτησε αμερικανική υπηκοότητα. Το 1950 τραγούδησε με τη Μαρία Κάλλας στο Μεξικό, στις όπερες Αΐντα και Ο τροβαδούρος. Φημισμένες υπήρξαν οι ερμηνείες του στις όπερες Οθέλλος, Τζοκόντα, Ο τροβαδούρος, Λουτσία ντι Λαμμερμούρ, Φάουστ, Μποέμ. Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε την τετραετία 1959-1963, ερμηνεύοντας τους ρόλους: Μεφιστοφελής (Φάουστ), Πατέρας Γκουαρντιάνο (Η δύναμη του πεπρωμένου) και Φιέσκο (Σιμόν Μποκκανέγκρα). Δίδαξε στην Ακαδημία Φωνητικών Τεχνών της Φιλαδέλφειας (ΗΠΑ). Τιμήθηκε με το Βασιλικό Παράσημο του Φοίνικα. Πέθανε στις ΗΠΑ στις 17/9/1975. Διαθέτει αρκετή δισκογραφία.