Γεννήθηκε στο Μπιτόντο της Ιταλίας, στις 17/2/1888. Ξεκίνησε σπουδές βιολιού σε μικρή ηλικία. Κερδίζοντας υποτροφία για το Ωδείο Άγιος Πέτρος της Μαγιέλα της Νάπολης, συνέχισε σπουδές βιολιού και παράλληλα πήρε μαθήματα εκκλησιαστικού οργάνου, πιάνου και διεύθυνσης ορχήστρας. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο Σαν Κάρλο της Νάπολης, διευθύνοντας την Αΐντα [Aida] του Βέρντι (1908). Την περίοδο 1911/14 διετέλεσε διευθυντής της ιταλικής εταιρίας όπερας Καράμπα-Σκονιαμίλιο, για την οποία διεύθυνε, μεταξύ αυτών και οπερέτες του Λέχαρ. Βαθμιαία έγινε γνωστός στην Ιταλία και το εξωτερικό. Το 1918, με πρόσκληση του Ενρίκο Καρούζο, συμμετείχε σε περιοδεία μαζί του στις ΗΠΑ. Στις 5/4/1921 διηύθυνε με μεγάλη επιτυχία την όπερα Μανόν Λεσκώ [Manon Lescaut], παρουσία του Πουτσίνι, στο θέατρο Κοστάντσι της Ρώμης. Στο ίδιο θέατρο ακολούθησαν οι επιτυχημένες παραστάσεις των έργων Φάλσταφ [Falstaff], Μαντάμα Μπαττερφλάι [Madama Butterfly], Κάρμεν [Carmen], Ο ιππότης με το ρόδο [Der Rosenkavalier]. Στη συνέχεια είχε έντονη δραστηριότητα στη Νότια Αμερική. Στο Θέατρο Κολόν του Μπουένος Άιρες διηύθυνε, μεταξύ άλλων, σε πρώτη παρουσίαση τις σύγχρονες όπερες: Ντολόρες [Dolores] (Τομάς Μπρετόν), Το σχολείο του χωριού [Die Dorfschule] (Φέλιξ Βάινγκαρτνερ), Ιουλιέττα και Ρωμαίος [Giulietta e Romeo] του Ρικάρντο Τζαντονάι, Λουλούδι του χιονιού [Fior di Neve] (Κονσταντίνο Γκάιτο). Διηύθυνε επίσης στο θέατρο Μάσσιμο του Ρίο ντε Τζανέιρο. Κατά το διάστημα 1926-1935 συνεργάστηκε με την Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης, όπου διηύθυνε 487 παραστάσεις. Ακολούθως εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, όπου διεύθυνε επί μακρόν το Θέατρο Όπερας συνεργαζόμενος με διάσημους τραγουδιστές. Πέθανε στο Σπολέτο, στις 8/2/1964. Στην ΕΛΣ προσκλήθηκε κατά την καλλιτεχνική περίοδο 1950/51 να διευθύνει παραστάσεις των έργων Καβαλλερία ρουστικάνα [Αγροτική Ιπποσύνη/Cavalleria rusticana], Μαντάμα Μπαττερφλάι [Madama Butterfly] και Μποέμ [La bohème].