Σπούδασε Καλές Τέχνες σε Γαλλία και Αμερική. Από το 1990 ανέπτυξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ασχολείται με την τεχνική της προβολής εικόνων σε υπερθεάματα όπως Η αποκάλυψη της Νοτρ-Νταμ [Révélation de Notre-Dame] με προβολές στην όψη του καθεδρικού ναού του Πουατιέ, Τρόπαιο Λαλίκ [Trophée Lalique] με προβολές σε επιφάνεια πάγου, Ήχος και Φως [Son et Lumière] στις Βερσαλλίες με προβολές επάνω σε νερά, στη Διεθνή Έκθεση της Λισσαβόνας με προβολές επάνω σε σφαίρες. Από το 1998 έχει σχεδιάσει βιντεοπροβολές για πολυάριθμες παραγωγές του σκηνοθέτη Γιάννη Κόκκου στα σημαντικότερα θέατρα του κόσμου, όπως στη Σκάλα του Μιλάνου (Χαίνζελ και Γκρέτελ/Hänsel und Gretel, Το λυκόφως των Θεών/Götterdämmerung, Ιφιγένεια εν Αυλίδι/Iphigénie en Aulide), στο Θέατρο του Σατλέ του Παρισιού (Ο ιπτάμενος Ολλανδός/Der fliegende Holländer, Τρώες/Les Troyens), στο Φεστιβάλ Μουσικού Μάη της Φλωρεντίας (Η γυναίκα χωρίς σκιά/Die Frau ohne Schatten) και στο Θέατρο Μαριίνσκι (Δον Κιχώτης/Don Quichotte). Κάθε παραγωγή επεκτείνει την προσπάθεια μείξης των ορίων ανάμεσα στις προβαλλόμενες εικόνες, τον θεατρικό φωτισμό και τον σκηνικό σχεδιασμό. Το 2000 ξεκίνησε, σε συνεργασία με χορευτές, ένα ερευνητικό πρόγραμμα πάνω σε τροποποιημένα περιβάλλοντα και τις εμπειρίες από έλλειψη βαρύτητας σε πτήσεις παραβολικής τροχιάς (Μόσχα, Μπορντώ). Επίσης, σχεδίασε τις βιντεοπροβολές για τα έργα Entr’apercu του Μπαρτάμπας, Ρούσαλκα [Rusalka] σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Κάρσεν (Παρίσι) και για χορογραφίες της Καρολάιν Κάρλσον. Το 2006 διέμεινε ως Δαφνοστεφής καλλιτέχνης στη Βίλα Κουζογιάμα στο Κυότο (Ιαπωνία). Στην ΕΛΣ δημιούργησε βιντεοπροβολές για τις σκηνοθεσίες του Γιάννη Κόκκου στα έργα Ο ιπτάμενος Ολλανδός (Ηρώδειο, 2013), Οθέλλος [Otello] (Ηρώδειο, 2014) και Τριστάνος και Ιζόλδη [Tristan und Isolde] (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2014-15). // Τελευταία ενημέρωση βιογραφικού σημειώματος: Νοέμβριος 2015