Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1889. Υπήρξε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής Αθηνών. Σπούδασε μουσική στο Ωδείο Αθηνών, στο οποίο, ακολούθως, δίδαξε ανώτερα θεωρητικά, ενώ διετέλεσε και διευθυντής του (1930-39). Υπήρξε δάσκαλος και παιδαγωγός σημαντικών Ελλήνων μουσικών και συνθετών (Δημήτρης Μητρόπουλος, Μίκης Θεοδωράκης κ.ά.). Διετέλεσε διευθυντής του Ωδείου Πειραιώς (1924-31). Συμμετείχε στη Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών ως βιολιστής (1900-42) και ως σολίστ βιόλας (1900-17). Το 1921 ίδρυσε και έκτοτε διηύθυνε τη Χορωδία Αθηνών, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά στην Ελλάδα ορατόρια κορυφαίων συνθετών: Πάθη κατά Ιωάννη [Matthäuspassion] και Λειτουργία σε Σι ελάσσονα [Mass in B minor] του Μπαχ, Λειτουργία της Στέψης [Krönungsmesse] και Ρέκβιεμ [Requiem] του Μότσαρτ, Μεσσίας [The Messiah] του Χαίντελ, Η δημιουργία [Die Schöpfung] του Χάυντν, Ο βασιλιάς Δαυίδ [Le Roi David] του Ονεγκέρ, Η καταδίκη του Φάουστ [La damnation de Faust], Μπορίς Γκοντουνόφ κ.ά. Το 1922 έγινε συνιδρυτής και διευθυντής της ορχήστρας του θεσμού των Λαϊκών Συναυλιών της Αθήνας. Το 1942 μετέτρεψε τη Συμφωνική Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών σε Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, της οποίας έγινε γενικός διευθυντής δια βίου. Για περισσότερο από μισό αιώνα υπήρξε βασικός παράγοντας της νεοελληνικής μουσικής ζωής. Διηύθυνε σημαντικά μουσικά σύνολα του εξωτερικού: Φιλαρμονικές Ορχήστρες Βερολίνου και Λονδίνου, Συμφωνική Ορχήστρα Βιέννης, Ορχήστρα Ωδείου «Αγία Καικιλία» της Ρώμης, Ορχήστρα Γαλλικής Ραδιοφωνίας Παρισιού, Ορχήστρα Ωδείου Νάπολης κ.ά. Ενορχήστρωσε δημοτικά τραγούδια και συνέγραψε εκπαιδευτικά βιβλία για τη μουσική. Το 1955 συνδιοργάνωσε, με τον Ντίνο Γιαννόπουλο, το πρώτο Φεστιβάλ Αθηνών, όπου και διηύθυνε τις δυνάμεις της ΕΛΣ στην όπερα Ορφέας και Ευριδίκη [Orfeo ed Euridice]. Διετέλεσε, αμισθί, διευθυντής της ΕΛΣ το 1954. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 10/12/1957.