Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 2/12/1923. Κορυφαία υψίφωνος του 20ού αιώνα, έκανε στοιχειώδη μαθήματα μουσικής σε πολύ νεαρή ηλικία. Όταν η οικογένειά της μετοίκησε στην Ελλάδα, ξεκίνησε σπουδές στο Εθνικό Ωδείο με δασκάλα φωνητικής τη Μαρία Τριβέλλα (1937-1939). Συνέχισε στο Ωδείο Αθηνών στην τάξη της Ισπανίδας υψιφώνου Ελβίρας ντε Ιντάλγκο, η οποία την μύησε και την εκπαίδευσε άριστα στη τέχνη του μπελκάντο, καθοδηγώντας την αποφασιστικά στο ξεκίνημα της επαγγελματικής σταδιοδρομίας της. Το 1940 προσλήφθηκε από τη νεοσύστατη ΕΛΣ. Στο διάστημα 1940-1945 τραγούδησε ρόλους σε επτά έργα: Βεατρίκη (Βοκκάκιος), Τόσκα (Τόσκα), Σμαράγδα (Ο Πρωτομάστορας), Σαντούτσα (Καβαλλερία ρουστικάνα), Λεονόρα (Φιντέλιο), Μάρθα (Στον κάμπο), Λάουρα (Ο ζητιάνος φοιτητής). Συμμετείχε σε πρώτες παρουσιάσεις έργων από την ΕΛΣ, όπως οι όπερες και οπερέτες Βοκκάκιος (1941), Τόσκα (1942), Ο ζητιάνος φοιτητής). Έχοντας τραγουδήσει σε 56 παραστάσεις και 20 ρεσιτάλ, επέστρεψε στις ΗΠΑ αναζητώντας ευκαιρίες για διεθνή σταδιοδρομία (1945). Το 1947 θριάμβευσε ως Τζοκόντα στο ομώνυμο έργο στην Αρένα της Βερόνας υπό τον αρχιμουσικό Τούλλιο Σεραφίν, ο οποίος έγινε στη συνέχεια μέντοράς της. Ξεκίνησε άμεσα διεθνή σταδιοδρομία εμφανιζόμενη ως κορυφαία ερμηνεύτρια πρωταγωνιστικών ρόλων στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα της Δύσης: Σκάλα Μιλάνου (1951), Βασιλική Όπερα Λονδίνου (1952), Όπερα Σικάγου (1954), Μητροπολιτική Όπερα Νέας Υόρκης (1956) κ.α. Συχνά ερμήνευε την ίδια χρονική περίοδο ρόλους εντελώς διαφορετικούς μουσικά, δραματουργικά, υφολογικά και τεχνικά. Ρωμαλέα, διαπεραστική, ηχοχρωματικά πλούσια, με εντυπωσιακό εύρος και άμεσα αναγνωρίσιμη, η φωνή της υπηρέτησε με άρτια τεχνική ένα μοναδικά εκφραστικό, δραματικά συναρπαστικό τραγούδι, ανανεώνοντας ριζικά, με νέες ποιοτικές σταθερές την σκηνική ερμηνεία της όπερας. Συνεισέφερε αποφασιστικά στην επανένταξη ξεχασμένων λυρικών έργων στο δραματολόγιο των λυρικών θεάτρων. Οι ηχογραφήσεις της –νόμιμες και «πειρατικές»- παραμένουν ανυπέρβλητες. Πρωταγωνίστησε ως Μήδεια στην ομώνυμη ταινία του Πιερ-Πάολο Παζολίνι (1969) και δίδαξε στη Μουσική Σχολή Τζούλλιαρντ της Νέας Υόρκης (1971/72). Το 1957 έδωσε ρεσιτάλ στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Με την ΕΛΣ ξανασυνεργάστηκε δύο φορές, πρωταγωνιστώντας στις όπερες Νόρμα (1960) και Μήδεια (1961) που παρουσιάστηκαν στην Επίδαυρο. Την αμοιβή της από τις παραστάσεις πρόσφερε για την ίδρυση φορέα παροχής υποτροφιών σε νέους καλλιτέχνες. Απεβίωσε στο Παρίσι στις 16/9/1977. // Τελευταία ενημέρωση βιογραφικού σημειώματος: Ιανουάριος 2013 – Η κάτωθι εργογραφία είναι πλήρης.