Κατάγεται από τα Αμπελάκια Σαλαμίνος. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Πρωτοεμφανίστηκε με τον θίασο Γιάννη Φέρτη-Ξένιας Καλογεροπούλου στον Επιθεωρητή του Γκόγκολ (1972). Διετέλεσε βασικό στέλεχος του Ελεύθερου Θεάτρου και αργότερα της Ελεύθερης Σκηνής μέχρι το 1986. Συνεργάστηκε με την Παιδική Σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου, με το Θέατρο Μικρή Πόρτα, με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά (Κάπτεν Σελ Κάπτεν Έσο, Μάνα Κουράγιο [Mutter Courage] του Μπρεχτ) και με τον θίασο Δημήτρη Χορν (Ο δικός μας του Πίτερ Μπαρνς). Συμμετείχε επίσης σε πολλές επιθεωρήσεις. Ως σκηνοθέτης δούλεψε με τους περισσότερους θιάσους της Αθήνας, ανεβάζοντας σχεδόν όλα τα είδη θεάτρου εκτός Σαίξπηρ, από επιθεώρηση και μιούζικαλ μέχρι Τσέχωφ και Αριστοφάνη. Κατά την εξαετία 1992-98 συνεργάστηκε τακτικά με το Θέατρο Βεάκη. Στο Εθνικό Θέατρο σκηνοθέτησε το πρώτο θεατρικό έργο του Λένου Χρηστίδη Ωραία φάση και το μεγάλο θέαμα για την επιθεώρηση Βίρα τις άγκυρες των Ρέππα-Παπαθανασίου. Έχει συγγράψει κείμενα για πολλές επιθεωρήσεις και έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση θεατρικών έργων. Το 1999 εγκαινίασε ως σκηνοθέτης και ηθοποιός το Θέατρο «Δημήτρης Χορν». Με τον δικό του θίασο σκηνοθέτησε, πρωταγωνιστώντας ο ίδιος, τα έργα: Δάφνες και πικροδάφνες (Δ. Κεχαΐδης/Ε. Χαβιαρά), Μάνα-Μητέρα-Μαμά (Γ. Διαλεγμένος), Το Φυντανάκι (Π. Χορν), Μπαμπάδες με ρούμι (M. Ρέππας/Θ. Παπαθανασίου), ART (Γ. Ρεζά), Εξ επαφής (Π. Μάρμπερ), Τρεις μέρες βροχή [Three days of rain] (Ρ. Γκρήνμπεργκ), Το σπίτι φεύγει (Α. Νικολή) κ.ά. Έχει γράψει κείμενα για είκοσι επιθεωρήσεις. Για την ΕΛΣ σκηνοθέτησε την παραγωγή της όπερας Το ελιξίριο του έρωτα [L'elisir d'amore] (Ολύμπια, 2011-12).