Σιφνιακής καταγωγής, γεννήθηκε στη Βραΐλα της Ρουμανίας, από Έλληνες γονείς, στις 20/8/1886 ή 1888. Σπούδασε σε ελληνικά σχολεία της ομογένειας και συμμετείχε σε χορωδίες εκκλησιαστικής μουσικής. Στο Ωδείο Αθηνών γράφτηκε το 1907, σπούδασε ανώτερα θεωρητικά με τον Αρμάνδο Μαρσίκ και αποφοίτησε το 1913. Ακολούθως, προσλήφθηκε στο Ωδείο Αθηνών ως καθηγητής, διδαξε σε αυτό ιστορία της μουσικής, ανώτερα θεωρητικά και ενοργάνωση (1913/68) και, ταυτόχρονα, εκτελούσε χρέη εφόρου βιβλιοθήκης (1924/68). Δίδαξε, επίσης, στο Ωδείο Πειραιώς. Μαθητές του υπήρξαν πολλοί σημαντικοί Έλληνες συνθέτες, όπως οι Γιώργος Σισιλιάνος, Μιχάλης Αδάμης, Γιάννης Ιωαννίδης, Αντώνης Κόκκινος κ.ά. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών και, κατά καιρούς, διετέλεσε μέλος του ΔΣ της. Ήταν ιδρυτικό μέλος του θεσμού των «Λαϊκών Συναυλιών» και έφορος της βιβλιοθήκης της ΚΟΑ. Συμμετείχε στο Ελληνικό Φωνητικό Κουαρτέτο και από το 1909 υπήρξε χορωδός του Ελληνικού Μελοδράματος. Συνέθεσε έξι όπερες, ένα χορόδραμα, αρκετά έργα συμφωνικής μουσικής, διασκευές και εναρμονίσεις δημοτικών τραγουδιών και εναρμονίσεις βυζαντινών μελών. Μετέφρασε στα ελληνικά το λιμπρέτο μελοδραμάτων και ορατορίων. Μετέφρασε, συμπλήρωσε και εξέδωσε την Επίτομο Ιστορία της Μουσικής του Ούγκο Ρήμαν (Αθήνα, 1933). Συνεργάστηκε με τον Διονύσιο Λαυράγκα στην σύνταξη των μουσικών λημμάτων της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας του «Πυρσού» και έγραψε άρθρα και μουσικές κριτικές σε εφημερίδες και περιοδικά, καθώς επίσης, λήμματα σε Εγκυκλοπαίδειες και Λεξικά και αναλύσεις συμφωνικών και λυρικών έργων στα προγράμματα της ΚΟΑ και της ΕΛΣ. Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της ΕΛΣ (1946/49). Η ΕΛΣ παρουσίασε τα έργα του: Αετός, Λεστενίτσα, Κασσιανή, Το κρίνο στο ακρογιάλι. Απεβίωσε στην Αθήνα, στις 19/3/1976.