Γεννήθηκε στην Κούταλη της Προποντίδας περί το 1900. Μεγάλωσε στον Πειραιά και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα σχεδίου στο ΕΜΠ. Τη δεκαετία του 1920 συνεργάστηκε με τα περιοδικά Νέοι Βωμοί και Διανόηση, και δημοσίευε άρθρα στην εφημερίδα Βραδυνή. Σκηνογράφησε για πρώτη φορά το 1926. Το 1929, με συστάσεις των Αλέξη Μινωτή και Δημήτρη Ροντήρη, προσλήφθηκε από τη Μαρίκα Κοτοπούλη στο θίασο «Ελεύθερη Σκηνή». Με πρόσκληση του σκηνοθέτη του Εθνικού Θεάτρου, Φώτου Πολίτη, εντάχτηκε στο θεσμό αυτό ως μόνιμος σκηνογράφος όπου και εργάστηκε επί μισόν αιώνα (1931-1981). Είναι από τους πρώτους που αντιμετώπισαν επιτυχώς τις σκηνογραφικές απαιτήσεις αναβίωσης του αρχαίου δράματος στις σκηνές των αρχαίων θεάτρων Επιδαύρου, Δελφών και Ηρωδείου τη δεκαετία του ΄30. Συμπράττοντας σχεδόν πάντα με τον ενδυματολόγο Αντώνη Φωκά, σχεδίασε σκηνικά για περισσότερα από 500 έργα ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου, συνδημιουργώντας την όψη της μεγάλης παράδοσης του Εθνικού Θεάτρου. Σκηνογράφησε 50 παραγωγές αρχαίου δράματος. Ως διευθυντής των τεχνικών υπηρεσιών και εργαστηρίων του θεσμού, επισκεύασε και ανακαίνισε τον εξοπλισμό της σκηνής, εισήγαγε τεχνικές καινοτομίες κλπ (1935-1981). Υπήρξε δάσκαλος της νεώτερης γενιάς σκηνογράφων. Του απονεμήθηκαν παράσημα Δημοτικών Αρχών και συλλόγων και το αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών (1982). Πέθανε στην Αθήνα στις 2/12/1988. Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε από την ίδρυσή της το 1939 έως το 1973. Σχεδίασε σκηνικά και κουστούμια για 30 όπερες, οπερέτες και μπαλέτα, σε 106 παραγωγές ή αναβιώσεις παραγωγών, οι περισσότερες εξ αυτών σε πρώτες παρουσιάσεις: Η νυχτερίδα, Μαντάμα Μπαττερφλάι, Ο βαφτιστικός, Η δύναμη του πεπρωμένου, Το δαχτυλίδι της μάνας, Η εύθυμη χήρα, Κάρμεν, Μινιόν, Μποέμ], Ξωτικά νερά, Η πουλημένη μνηστή, Ο τροβαδούρος, Φιντέλιο κ.ά. // Τελευταία ενημέρωση βιογραφικού σημειώματος: Ιούνιος 2022 - Η κάτωθι εργογραφία συμπληρώνεται.