Πρωτοεμφανίστηκε ως μονωδός στην όπερα Φάουστ (1927, 1929). Από το 1929 διετέλεσε βασικό στέλεχος του Γ΄ Ελληνικού Μελοδράματος και συμμετείχε σε περιοδείες, κατά τις οποίες, μεταξύ άλλων, τραγούδησε σε έξι όπερες βασικού ρεπερτορίου στη Θεσσαλονίκη (1931/32). Στις 4/3/1930 συμμετείχε στην πρώτη ελληνική εκτέλεση της Λειτουργία της στέψης του Μότσαρτ υπό τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Εργάστηκε ως καθηγητής τραγουδιού. Με την ΕΛΣ συνεργάστηκε κατά το διάστημα 1943/59. Ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς και, κυρίως, δευτερεύοντες ρόλους σε εννιά όπερες και οκτώ οπερέτες, συμμετέχοντας σε 85 παραγωγές ή/και αναβιώσεις παραγωγών 18 λυρικών έργων. Μεταξύ άλλων, τραγούδησε τους ρόλους: Ντον Μπάρτολο (Ο κουρέας της Σεβίλλης), Λόρδος Τριστάνος Μίκελφορντ (Μάρθα), Αντρέ, Κοσενίγ, Πιττικινάτσο και Φραντς (Τα παραμύθια του Χόφμαν), Αλτσιντόρο και Μπενουά (Μποέμ), Ντον Πασκουάλε στην ομώνυμη όπερα, Νεωκόρος (Τόσκα), Φακανάπας στην ομώνυμη όπερα του Λαυράγκα (πρώτη παρουσίαση), Αντόνιο (Οι γάμοι του Φίγκαρο), Δεσμοφύλακας (Η δύναμη του πεπρωμένου). Διακρίθηκε σε ρόλους οπερέτας, όπως: Βαρώνος Μίρκο Ζέτα και Νιέκο (Η εύθυμη χήρα), Έντεριχ (Ο ζητιάνος φοιτητής), Ζαχαρούλης (Ο βαφτιστικός), Σνούρπελ (Το ρόδο του Τυρόλου), Κρίστιαν Τσελλ (Το σπίτι των τριών κοριτσιών), Ιωακείμ 13ος (Το ονειρώδες βαλς), Γιακουμής (Η γυναίκα του δρόμου), Μπαρτούτσι (Παγκανίνι). Διετέλεσε, επίσης, προσωπάρχης της ΕΛΣ. Στο αρχείο της ΕΡΤ διασώζεται πλήρης ηχογράφηση (1957) της οπερέτας του Θεόφραστου Σακελλαρίδη Στα παραπήγματα με συμμετοχή του υπό τον Τότη Καραλίβανο. // Τελευταία ενημέρωση βιογραφικού σημειώματος: Δεκέμβριος 2015 - Η κάτωθι εργογραφία συμπληρώνεται διαρκώς.