Γεννήθηκε στη Βιέννη της Αυστρίας στις 10/08/1897. Εβραϊκής καταγωγής. Ξεκίνησε να μαθαίνει βιολί και πιάνο σε μικρή ηλικία. Σπούδασε στην Ακαδημία Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών της Βιέννης (νυν Πανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών της Βιέννης). Υπήρξε μαθητής του Φέλιξ Βάινγκαρτντερ και γνώριζε προσωπικά τον διάσημο συνθέτη οπερέτας Φραντς Λέχαρ. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως αρχιμουσικός διευθύνοντας στη Λαϊκή Όπερα της Βιέννης και τη γνωστή Ορχήστρα των Γιατρών της Βιέννης. Συνέχισε στο Κρατικό Θέατρο στην Πλατεία Γκαίρτνερ του Μονάχου (1929-1930), στο Ανόβερο (1930-1931) και στο Θέατρο στην Πλατεία Νόλλεντορφ του Βερολίνου. Με την άνοδο του Χίτλερ απολύθηκε λόγω καταγωγής. Επιστρέφοντας στη Λαϊκή Όπερα της Βιέννης, το 1935, συμμετείχε σε περιοδεία στην Ελλάδα, όπου γνώρισε τον Κωστή Μπαστιά. Παράλληλα, υπήρξε Α΄ Αρχιμουσικός στο Δημοτικό Θέατρο της Βιέννης (1933-38). Με την προσάρτηση της Αυστρίας από τη Γερμανία [το λεγόμενο Anschluss] κατέφυγε στο Βέλγιο. Το 1939 ο Μπαστιάς τον κάλεσε στην Αθήνα να συμμετάσχει στην ιδρυτική ομάδα συντελεστών της ΕΛΣ. Γνωρίζοντας άριστα το ρεπερτόριο της βιεννέζικης οπερέτας, εισήγαγε σταδιακά στο δραματολόγιο του νεοπαγούς θεσμού έργα των Γιόχαν Στράους υιού, Λέχαρ, Κάλμαν, Ζουππέ, Μιλλαίκερ και Τσέλλερ. Μεταξύ 1939 και 1968 διηύθυνε 4 όπερες, 5 μπαλέτα και 26 οπερέτες, τις περισσότερες σε πρώτες ελληνικές παρουσιάσεις, σε περίπου 100 παραγωγές ή/και αναβιώσεις: Η νυχτερίδα [Die Fledermaus], Βοκκάκιος [Boccacio], Ο βαρόνος ατσίγγανος [Der Zigeunerbaron], Το σπίτι των τριών κοριτσιών [Das Dreimädelhaus], Κοντέσσα Μαρίτσα [Gräfin Mariza], Η εύθυμη χήρα [Die lustige Witwe], Μάρθα [Martha], Ο βαφτιστικός (1946), Οι ταρτούφοι (1949), Η γυναίκα του δρόμου (1950). Διηύθυνε επίσης τις όπερες Μαντάμα Μπαττερφλάι [Madama Butterfly], Η απαγωγή από το σεράι [Die Entführung aus dem Serail] και Η πουλημένη μνηστή [Prodaná nevěsta] σε πρώτη παρουσίαση από την ΕΛΣ. Τo 1947 παντρεύτηκε τη χορεύτρια και χορογράφο Ελένη Τσουκαλά. Πέθανε στην Αθήνα το 1970.